Integracja Sensoryczna ... co to takiego ?
- to podświadomy proces zachodzący w mózgu (zachodzi bez udziału naszej świadomości, tak jak oddychanie);
- porządkuje informacje pobrane przez zmysły (smak, wzrok, dotyk, słuch, węch, ruch, grawitacja, pozycja);
- nadaje znaczenie temu, co jest doświadczalne, przez selekcję informacji i wybór tego, na czym mamy się skupić (np. słuchanie nauczyciela i ignorowanie hałasu na zewnątrz);
- pozwala nam celowo działać i celowo reagować na sytuacje, których doświadczamy (np. dziecko widzi grzechotkę i po nią sięga);
- tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych.
INTEGRACJA SENSORYCZNA SKŁADA WSZYSTKO W CAŁOŚĆ. PODCZAS JEDZENIA NP. POMARAŃCZY INFORMACJE Z OCZU, NOSA, UST, SKÓRY, MIĘŚNI I STAWÓW ZLEWAJĄ SIĘW JEDNO TWORZĄC CAŁOŚCIOWE DOŚWIADCZENIE.
Integracja sensoryczna, która objawia się w ruchu, mowie i zabawie, jest podstawą integracji sensorycznej niezbędnej podczas czytania, pisania i odpowiedniego zachowania się.
Niektóre dzieci mające problem z integracją sensoryczną przewracają się, pełzają, siadają i stają później niż ich rówieśnicy. Mogą mieć też kłopoty z nauką wiązania sznurowadeł luob jazdą na rowerze bez podpórki. Inne rozwijają się raczej zgodnie z planem, a problemy pojawiają się dopiero później: poruszają się z trudem lub niezgrabnie, mają kłopoty z bieganiem, są nieporadne, czesto potykają się i przewracają (jednak niezgrabność nie zawsze jest skutkiem słabej integracji sensorycznej- czasami po prostu nerwy lub mięśnie motorycznie źle działają). W przypadku dziecka z dysfunkcją integracji sensorycznej nerwy i mieśnie pracują doskonale, to mózg ma problem z zebraniem wszystkiego w całość.
W okresie przedszkolnym dziecko ze słabą integracją sensoryczną wykazuje czasami mniejszą sprawność w trakcie zabaw z rówieśnikami, ponieważ nie jest ono w stanie zintegrować informacji dochodzących z oczu, uszu, rąk i ciała. Czasami nie będzie potrafiło wykazać sie odpowiedzią adapatacyjną na coś, co dostrzeże, usłyszy lub wyczuje.
Niektóre dzieci mają kłopoty ze słuchaniem, chociaż nie mają problemów ze słuchem- to tak jakby słowa wpadały im do ucha i gubiły się gdzieś po drodze do mózgu. Inne dzieci wiedzą, co chcą powiedzieć, ale nie są w stanie pokierować ustami tak, by wyartykuować słowa.
Pozbawione jasnych informacji z dłoni i oczu dziecko nie może uporać się z kolorowaniem w obrębie linii, układaniem puzzli, dokładnym wycinaniem lub precyzyjnym sklepjeniem dwóch kawałków papieru. Najmniejsze nawet zadanie wykonuje gorzej niż koledzy, ponieważ jest ono dla niego trudniejsze i bardziej kłopotliwe. Dorosłym może się wydawać, że dziecko po prostu nie wykazuje zainteresowania jakąś czynnością, ale chodzi o to, że reakcje na bodźce i same bodźce nie przekazują dziecku żadnego komunikatu i nie sprawiają mu satysfakcji.
Niektóre dzieci mają problem z organizacją bodźców dochodzących ze skóry. Gdy ktoś ich dotyka, złoszczą się, niepokoją, a nawet uciekają od ludzi. Nadreaktywność wśród dzieci często wynika ze słabej integracji sensorycznej. Czasami jest tak, że dziecko się zirytuje lub rozkojarzy ze względu na światła, hałasy, jeśli się mu przyjrzymy uważnie zobaczymy na jego twarzy irytację.
KAŻDE DZIECKO CHARKATERYZUJĄCE SIĘ SŁABĄ INTEGRACJĄ SENSORYCZNĄ WYKAZUJE ODMIENNE OBJAWY. Nawet dzieci rozwijające się w sposób typowy od czasu do czasu borykają się z podobnymi problemami. Każdy z nas ma jakieś kłopoty z nauką i adaptacją. Większość z nas jest jednak w stanie jakoś sobie radzić bez integracji sensorycznej na poziomie mistrzowskim !
W KAŻDYM DZIECKU ISTNIEJE SILNY, WEWNĘTRZNY PĘD, KU ROZWIJANIU INTEGRACJI SENSORYCZNEJ!
źrodło: "Dziecko a integracja sensoryczna" A.J. Ayres