Przedszkole i Żłobek Nr. 2

Tematyką minionego tygodnia w naszej grupie były „Emocje i uczucia”. Ważniaki kształtowały umiejętność rozpoznawania, nazywania i rozróżniania emocji, doświadczały na konkretnych przykładach wybranych wartości moralnych - dobra i odwagi. Uczyły się wzajemnego szacunku do siebie oraz zabawek. W tym tygodniu rozpoczęliśmy również Międzynarodowy Projekt Edukacyjny „Uczucia Gucia”. Dzieci wspólnie z naszym przyjacielem - jednorożcem Guciem odkrywają poszczególne emocje i uczucia oraz za pomocą ćwiczeń oddechowych uczą się, jak sobie na codzień z nimi radzić.
Fotorelacja poniżej 🙂

8 września z okazji Światowego Dnia Fizjoterapii dzieci z grupy "Ważniaki" odwiedziła fizjoterapeutka - Pani Justyna. Głównym celem spotkania było zapoznanie dzieci z zawodem fizjoterapeuty oraz propagowanie zdrowego stylu życia.

Podczas wizyty dzieci miały okazję zapoznać się z wieloma ciekawymi faktami na temat ludzkiego ciała. W trakcie spotkania dowiedziały się, jak ważne jest, by prawidłowo się poruszać, stać i siedzieć. Pani Justynka pokazała, jak unikać złych nawyków, które mogą prowadzić do problemów z kręgosłupem czy stawami. Dzieci wykonywały różne ćwiczenia, które są łatwe do wykonania w domu, a jednocześnie wspierają prawidłowy rozwój fizyczny. Przedszkolaki dowiedziały się w jaki sposób dbać o prawidłową postawę ciała, oraz jak powinno się prawidłowo oddychać. Ważniaki miały okazję uczestniczyć w wielu ćwiczeniach ruchowych, relaksacyjnych oraz oddechowych. Na zakończenie Pani Justynka wręczyła dzieciom kolorowanki oraz instruktaż prawidłowej postawy ciała. 

Dzięki temu spotkaniu Ważniaki zdobyły wiedzę, którą będą mogły zastosować w codziennym życiu. Jesteśmy pewni, że wprowadzą w życie zasady prawidłowej postawy, a także będą pamiętać o ważności aktywności fizycznej i dbania o swoje ciało. 

Dziękujemy Pani Justynie za poświęcony czas i za przekazanie maluchom tak ważnych informacji. Czekamy na kolejne inspirujące spotkania!

Korzystając z pięknej, wrześniowej pogody dzieci z naszej grupy aktywnie spędzają czas na przedszkolnym placu zabaw oraz spacerach w okolicy przedszkola.

Przez pierwsze siedem lat życia dzieci uczą się odbierania wszystkimi zmysłami bodźców pochodzących zarówno ze swojego ciała, jak i otoczenia. Każda wykonywana przez nie czynność, jak pierwszy kontakt z rodzicami tuż po porodzie, spacer w parku w słoneczny dzień bądź próby poruszania się po podłodze, dostarcza im informacji, które w przyszłości wpłyną na ich umiejętności uczenia się, a także funkcjonowania w grupie rówieśników w szkole.

Przez pierwsze siedem lat życia dzieci uczą się odbierania wszystkimi zmysłami bodźców pochodzących zarówno ze swojego ciała, jak i otoczenia. Każda wykonywana przez nie czynność, jak pierwszy kontakt z rodzicami tuż po porodzie, spacer w parku w słoneczny dzień bądź próby poruszania się po podłodze, dostarcza im informacji, które w przyszłości wpłyną na ich umiejętności uczenia się, a także funkcjonowania w grupie rówieśników w szkole. Czym są zaburzenia integracji sensorycznej?

Jeśli proces integracji układów zmysłów jest zaburzony, pojawiają się problemy w rozwoju psychoruchowym dziecka, uczeniu się oraz w zachowaniu. Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną będą rozwijały się „nierówno” – część ich układu nerwowego funkcjonuje bowiem w sposób zaburzony lub nieprawidłowy, podczas gdy inne obszary działają poprawnie. W związku z tym wielu rodziców może nie zdawać sobie sprawy z tego, że zachowanie ich dziecka, kłopoty z nauką czy zaburzenia natury emocjonalnej są skutkiem zaburzeń neurologicznych, nad którymi nie jest ono w stanie zapanować. Czym są zaburzenia integracji sensorycznej?

Objawy zaburzeń integracji sensorycznej

Najczęściej występujące objawy dysfunkcji integracji sensorycznej możemy podzielić na trzy główne kategorie.

• Problemy z modulacją sensoryczną – odnosi się ona do tego, jak dziecko reguluje swoje reakcje na odbierane wrażenia. Wyróżniamy tu nadreaktywność, podreaktywność oraz poszukiwanie wrażeń sensorycznych.
• Problemy z dyskryminacją sensoryczną– odnosi się do trudności, jakie napotyka dziecko podczas rozróżnienia docierających do niego bodźców.
• Problemy motoryczne o podłożu sensorycznym – odnoszą się do trudności dziecka z planowaniem ruchów poszczególnych części swojego ciała oraz poruszania całym ciałem, a także z realizacją tego planu.

Co warto wiedzieć o procesach integracji sensorycznej? Zaburzenia modulacji sensorycznej

Dotyk

• Dziecko nadreaktywne– unika dotykania i bycia dotykanym przez innych oraz przez przedmioty. Bardzo ostro reaguje na ubrudzenie się, niektóre faktury ubrania (metki, rajstopy) i pożywienia oraz na przypadkowe lekkie dotknięcia.
• Dziecko podreaktywne– będzie nieświadome tego, że ma brudną buzię, ręce czy ubrania. Może nie zauważyć, że zostało dotknięte. Bardzo często będzie upuszczało przedmioty. Nie ma także wewnętrznej potrzeby, by bawić się zabawkami.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych– dziecko z takimi zaburzeniami integracji sensorycznej będzie taplało się w błocie, wyrzucało z pojemników zabawki i celowo w nich grzebało. Często żuje przedmioty (np. mankiety, długopis), ociera się o ściany oraz meble, a także wpada na inne osoby.

Ruch i poczucie równowagi

• Dziecko nadreaktywne– nie lubi ruchu oraz tego, by ktoś je poruszył z zaskoczenia. Czuje się mało bezpieczne, bardzo boi się upadku i utraty równowagi. Stoi mocno obiema nogami na ziemi. Cierpi również na chorobę lokomocyjną.
• Dziecko podreaktywne – nie zauważa lub nie ma nic przeciwko temu, że ktoś je porusza. Nie zdaje sobie z tego sprawy, że zaraz upadnie oraz kiepsko się chroni przed upadkiem. Ma problemy z rozpoczęciem działania, jednak kiedy już to zrobi, to potrafi na przykład huśtać się przez bardzo długi czas i nie robi mu się od tego niedobrze.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych– takie dziecko bardzo lubi szybki ruch obrotowy, od którego może nie robić mu się niedobrze. Nieustannie jest w ruchu, wierci się, przyjmuje pozycje do góry nogami, jest bardzo śmiałe i często ryzykuje.

Pozycja ciała i kontrola mięśni

• Dziecko nadreaktywne– może być usztywnione i nieskoordynowane. Unika zabaw, w których mięśnie odbierają wrażenia sensoryczne.
• Dziecko podreaktywne– nie ma wewnętrznej potrzeby ruchu oraz zabawy. Ożywia je aktywność fizyczna polegająca na pchaniu, ciągnięciu, podnoszeniu oraz noszeniu ciężkich przedmiotów.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych– uwielbia, gdy się je przytula i ściska. W większym stopniu niż inne dzieci szuka okazji do ciężkiej pracy oraz bardziej energicznych zabaw.

Wzrok

• Dziecko nadreaktywne – takie dziecko jest nadmiernie podekscytowane, gdy w polu widzenia pojawia się zbyt dużo elementów (np. zabawek, słów czy ludzi). Często zasłania oczy, ma trudności z nawiązaniem kontaktu wzrokowego, nie uważa podczas pracy przy biurku, nadmiernie reaguje na jasne światło. Zawsze jest czujne, ożywione, podminowane i w stanie gotowości.
• Dziecko podreaktywne– ignoruje nowe bodźce wzrokowe, takie jak przeszkody pojawiające się na jego drodze. Prawie nie reaguje na zbliżające się w jego kierunku przedmioty. Zdarza się także, że nie odwraca wzroku od źródła jasnego światła. Długo wpatruje się w twarze oraz przedmioty, sprawiając przy tym wrażenie, że ich nie zauważa.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych– szuka miejsc stymulujących wzrokowo oraz przygląda się im przez długi czas. Przyciągają je błyszczące, poruszające się przedmioty, a także jasne, migoczące światło (np. stroboskopowe albo słoneczne, przesączające się przez żaluzje).

Słuch

• Dziecko nadreaktywne – zasłania uszy, odcinając dźwięki i ludzkie odgłosy. Narzeka także na hałasy (np. odgłos odkurzacza, suszarki), które nie przeszkadzają innym.
• Dziecko podreaktywne – dziecko ignoruje zwyczajne dźwięki i głosy, ale potrafi się także „włączyć” w wyniku głośnych muzycznych rytmów albo niespodziewanych lub blisko pojawiających się głośnych hałasów.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych – lubi głośne dźwięki (np. głośno nastawiony telewizor). Uwielbia tłum oraz hałaśliwe i ruchliwe miejsca. Zdarza się także, że samo mówi tubalnym głosem.

Węch

• Nadreaktywne – nie lubi zapachów, których inni nie zauważają (np. zapachu dojrzałych bananów).
• Podreaktywne– nie zdaje sobie sprawy z nieprzyjemnych zapachów i nie potrafi wyczuć zapachu swojego posiłku.
• Poszukujące wrażeń sensorycznych – poszukuje silnych zapachów, nawet tych nieprzyjemnych. Wącha jedzenie, ludzi oraz przedmioty.

Smak

• Dziecko nadreaktywne– zdecydowanie nie toleruje niektórych konsystencji i temperatury pokarmów. Może się krztusić podczas posiłków.
• Dziecko podreaktywne– może jeść ostro przyprawione pokarmy bez żadnych reakcji.
• Dziecko poszukujące wrażeń sensorycznych– może lizać i smakować niejadalne przedmioty (np. ciastolinę czy zabawki). Mogą preferować mocno przyprawione lub bardzo gorące potrawy.

źródło:www.dziecisawazne.pl